به نقل از «عصر ایران»

پایان عصر اینترنت؛ ما وارد عصر «پسا پلتفرم» شده‌ایم

تاریخ انتشار: ۴ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۵۹۴۷۴۶

با خبر تعطیلی وب سایت Buzz Feed News که کارش را از سال ۲۰۱۰ میلادی آغاز کرده بود می‌توان گفت که به پایان عصر اینترنت رسیده‌ایم. سال ۲۰۱۰ میلادی دوره‌ای خاص از اینترنت بود دورانی که به طور نمادین با خبر بسته شدن این وب سایت پایان یافت.   به گزارش فرارو به نقل از آنلانتکی و نیویورکر، "چارلی وارزل" یکی از همکاران آن وب سایت نگاهی اجمالی به آن سال‌ها برای افرادی انداخته که در رسانه‌های دیجیتال کار می‌کردند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

او می‌گوید: "من نزدیک به شش سال از مارس ۲۰۱۳ تا ژانویه ۲۰۱۹ میلادی در Buzz Feed News مشغول به کار بودم. در بخش عمده این بازه زمانی احساس می‌کردم که در چشم طوفانی که اینترنت است ایستاده‌ام. هرج و مرج باشکوه همه جا را در اطراف شما فرا گرفته بود، با این وجود، به نظر می‌رسید این وضعیت بهترین موقعیت برای مشاهده رشد وب تجاری است". او می‌افزاید: "اینترنت دهه ۲۰۱۰ میلادی به گونه‌ای انسانی بود که امروز نیست". منظور چارلی صرفا انسان به معنای تولید نشدن محتوا توسط ماشین نیست. او به هرج و مرج، غیرقابل پیش بینی بودن و لذت اشاره می‌کنند همه آن چیز‌هایی که گذراندن وقت در اینترنت را سرگرم کننده می‌کردند.   چارلی توضیح می‌دهد که چگونه Buzz feed News بر توجه به عناصر شاد و شخصی زندگی آنلاین تاکید می‌کرد و می‌افزاید: "Buzz Feed News حول محور وقایع نگاری انسانی‌ای کار می‌کرد که از هر گوشه و کنار اینترنت سرازیر شده بود. بنابراین، منطقی است که هر تکراری که در ادامه می‌آید بیش‌تر به استفاده از ماشین‌ها برای تولید محتوا تمایل داشته باشد. دوران رسانه Buzz Feed اکنون به طور رسمی به پایان رسیده است. آن چه پس از این در عصر چت جی پی تی (Chat GPT) تجربه خواهیم کرد احتمالا به اندازه عصر پیشین اینترنت درهم گسیخته است، اما تردیدی دارم که به همان اندازه شاد و آشفته باشد و من تضمین می‌کنم که کم‌تر احساس انسانی بودن را به شما القا خواهد کرد".   کوچک شدن انسانیت اینترنت موضوعی است که چارلی مدتی به آن فکر می‌کرد. او سال گذشته در مورد این که چرا بسیاری از ناظران احساس می‌کنند که جستجوی گوگل به اندازه گذشته کارآمد نیست نوشته بود. برخی استدلال می‌کنند که این ابزار نتایجی را نشان می‌دهد که هم خشک‌تر بوده و هم کم‌تر از گذشته مفید هستند. چارلی در گزارش خود متوجه شد که برخی از تغییراتی که ابزار جستجو ایجاد کرده احتمالا نتیجه سرکوب اطلاعات نادرست و محتوای بی کیفیت توسط گوگل هستند. با این وجود، این تغییرات ممکن است به این معنی باشد که ارائه نتایج جالب گوگل متوقف شده است.   او می‌نویسد: "از لحاظ نظری ما خواستار اطلاعات معتبر هستیم، اما اطلاعات معتبر می‌توانند خشک و خسته کننده و بیش‌تر شبیه فرمی دولتی یا یک کتاب درسی باشند و نه یک رمان. اینترنت که بسیاری از مردم آن را می‌شناسند و دوست دارند برعکس است. اینترنت آشفته، بی‌نظم و غیرقابل پیش بینی، طاقت فرسا، پایان ناپذیر و همواره اندکی خطرناک است یعنی عمیقا انسانی می‌باشد".   چارلی خاطرنشان می‌کند که باید نکات منفی این انسانیت را نیز به خاطر بسپاریم: غیر قابل پیش بینی بودنی که برخی از مردم نسبت به آن دلتنگ هستند جای خود را به تئوری‌های توطئه و سخنان نفرت پراکنانه در نتایج جستجوی گوگل داد.   مثال جستجوی گوگل مجموعه‌ای از سوالات پیچیده را مطرح می‌کند. واکنش‌های شدید به جستجوی گوگل و شیوه‌های تغییر آن شواهد دیگری است که نشان می‌دهند بسیاری از مردم هوس یک اینترنت قدیمی را دارند که اکنون احساس می‌کنند از دست رفته است.   اگر انسانیت اینترنت در حال کاهش است پس چیزی مرتبط با رسانه‌های اجتماعی به طور خاص در حال رخ دادن است: کم‌تر آشنا به نظر می‌رسند. پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی مانند Friendster و Myspace و سپس فیس بوک و اینستاگرام عمدتا برای ارتباط کاربران با دوستان و خانواده ساخته شده‌اند. با این وجود، در سالیان اخیر این هدف جای خود را به عصر رسانه‌های "عملکردی" داده است. ما اساسا برای دسترسی به افرادی که نمی‌شناسیم به جای افرادی که می‌شناسیم در فضای آنلاین حضور می‌یابیم. فیس بوک و اینستاگرام برای جذب و حفظ نسل جوان‌تری از کاربران تلاش می‌کنند، زیرا کاربران جوان‌تر ویدئو را ترجیح می‌دهند. آنان اکنون در تیک تاک هستند و به احتمال زیاد محتوای ایجاد شده توسط افرادی را که نمی‌شناسند تماشا می‌کنند. در این مرحله جدید رسانه عملکردی ما مقداری انسانیت را نیز از دست می‌دهیم. دیگر معادل آنلاینی برای بار یا کافی شاپ محلی وجود ندارد: مکانی برای مواجهه با دوستان و خانواده و یافتن ارتباط فرد به فرد.   اکنون افرادی که به دنبال مکانی برای سرگرم شدن کم هزینه در اینترنت هستند در تلاش برای یافتن مکانی می‌باشند. آینده پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی می‌تواند ما را شگفت زده کند: دانلود‌های IOS برنامه Tumblr یک هفته پس از این که ایلان ماسک کنترل توئیتر را در دست گرفت ۶۲ درصد افزایش یافت که نشان می‌دهد این پلتفرم تا حدودی فراموش شده می‌تواند با خروج برخی از کاربران از توئیتر دوباره احیا شود.   دو بحران متمایز در روز پنجشنبه به صورت آنلاین آشکار شد، اما به یک معنا همگی بخشی از یک داستان بودند.   یکی تعطیلی Buzz Feed News بود که در سال ۲۰۲۱ میلاید برنده جایزه پولیتزر شد و در دوران اوج خود حدود صد روزنامه‌نگار را استخدام کرد. یکی دیگر ناپدید شدن اکثر علامت‌های آبی از توئیتر بود نماد‌های کوچکی که هویت سلبریتی‌ها و شخصیت‌های عمومی شناخته شده از جمله روزنامه نگاران را تایید می‌کردند. ایلان ماسک که در اکتبر گذشته توئیتر را صاحب شده وعده داده بود که علامت آبی هر کاربری را که پولی نپردازد حذف خواهد کرد (حتی حساب توییتر پاپ فرانسیس نیز علامت آبی خود را از دست داد).   یک دهه پیش توئیتر و Buzz Feed قطب‌های محبوب اینترنت اجتماعی نوپا بودند. توئیتر جایی که اذهان شبکه‌های اجتماعی در آن جمع شده بود سریع‌تر و سرگرم کننده‌تر از فیس‌بوک بودند. Buzz Feed یکی از اولین شرکت‌های رسانه‌ای بود که به طور کامل از رسانه‌های اجتماعی استقبال کرد. این سایت مقالات کاملی را از توئیت‌های سرگرم کننده جمع آوری کرد و پیشگام آزمون‌های شخصیتی دیجیتالی با عنوان "شما کدام شخصیت هری پاتر هستید"؟ شده بود. در سال ۲۰۱۱ میلادی آن سایت پستی درباره عکسی از لباس منتشر کرد که بسته به درک بیننده، آبی و سیاه یا سفید و طلایی به نظر می‌رسید و در آن زمان آن پست بیش از بیست و هشت میلیون بازدید در روز داشت.   تماشای فروریختن این وب سایت به یکباره این حس را به آدمی القا می‌کند که دوره خاصی از اینترنت به پایان رسیده و قوانینی که زمانی تحت آن رشد می‌کردند اساسا تغییر کرده است.   تعریف دقیق آن دوران سخت‌تر است. بخش عمده‌ای از دهه گذشته زندگی دیجیتال مبتنی بر این ایده بود که محتوای تولید شده توسط کاربر یک ایده آل است: ما به عنوان ساکنان اینترنت می‌خواستیم هر چیزی را که توسط کاربران دیگری مانند ما منتشر می‌شد مصرف کنیم که اغلب افرادی بودند که با نام I.R.L یا دوستان آنلاین می‌شناختیم. قرار بود محتوا رایگان باشد.   کار پلتفرم‌ها این بود که اجازه دهند جریان توئیت‌ها، عکس‌های اینستاگرام، ویدئو‌های یوتیوب و پست‌های فیس بوک فراهم شوند و ما به تنهایی در آن پیمایش کنیم. Buzz Feed کسب و کار خود را بر روی گستردگی این محتوای تولید شده توسط کاربر، برجسته سازی و تسریع موفق‌ترین نمونه‌های آن انجام داد. آن شرکت سپس از تونایی خود برای دست چین کردن مطالب وایرال به عنوان یک نقطه فروش برای مشتریان تبلیغاتی استفاده کرد. در بخش فرهنگی انرژی جوانی و زیرکی Buzz Feed به موضوع حسادت گسترده تبدیل شد. بسیاری آرزوی کار برای آن را داشتند. در نهایت، اما Buzz Feed بیش از حد به رسانه‌های اجتماعی متکی بود؛ و بخش خبری آن فاقد یک مدل تجاری مستقل بود.   توئیتر به دلیل انرژی آشفته‌اش زنده ماند. با گذشت زمان متا صاحب فیس بوک و اینستاگرام از اخبار به ویژه به دنبال انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۶ امریکا رویگردان شد تا بر تقویت تعاملات اجتماعی و فرصت‌های خرید تمرکز کند.   در همین حال، توئیتر یک عرصه داغ و نسبتا بدون فیلتر برای گفتمان باقی ماند. در سال ۲۰۲۰ میلادی این پلتفرم فضایی نیروبخش برای جنبش "زندگی سیاه پوستان مهم است" بود و مردم را از انزوای ناشی از پاندمی کووید خارج کرد و برای اعتراض به خیابان‌ها فراخواند. توئیتر هرگز بزرگ‌ترین یا کارآمدترین شبکه اجتماعی نبود، اما نقش بزرگی داشت.   در عوض، خرید توئیتر توسط ماسک در سال گذشته و تلاش پر سر و صدا او برای اصلاح آن به شدت این نقش را تضعیف کرده است. ماسک کارکنان مدیریت محتوای توئیتر را که زمانی محافظتی در برابر بات‌ها، اطلاعات نادرست و سخنان نفرت انگیز ارائه می‌کردند را از بین برد.   هنگامی که علامت‌های آبی در توئیتر در هفته جاری ناپدید شدند فید‌های توئیتر به طور ناگهانی برهنه شدند: همه حساب‌ها شبیه حساب‌های دیگر بودند، به جز آن فید‌هایی که مایل بودند با پرداخت هشت دلار در ماه علامت تایید خود را حفظ کنند. حساب‌های جعلی در غیاب راستی آزمایی بلافاصله برای نهاد‌های مختلف ظاهر شدند. تعداد کمی از حساب‌ها هنوز دارای علامت آبی هستند که اکنون چیزی شبیه به بدنامی را در چشم کاربران قدیمی به همراه دارد. افراد زیادی هنوز توئیت می‌کنند، اما حالات بد آنان قابل لمس است. "ویلی استالی" سردبیر نشریه "تایمز" اخیرا در مقاله‌ای فضای فعلی توئیتر را به عنوان "بخشی از مهمانی شام که صرفا مشروب خواران جدی در آن باقی می‌مانند" توصیف کرد.   از این روند می‌توانیم درس‌هایی را بیاموزیم از جمله آن که ما نمی‌توانیم به پلتفرم‌های دیجیتال بزرگی که بیش از هر چیزی با انگیزه سود به کار خود ادامه می‌دهند تکیه کنیم و هیچ تضمینی وجود ندارد که آن پلتفرم‌ها از ما محافظت یا حمایت کنند یا برای ارائه خدمات تلاش نمایند. در عوض، پلتفرم‌ها کماکان ما را تشویق می‌کنند تا محتوا را به صورت رایگان تولید کنیم. پلتفرم‌های دیجیتال بیرحمانه تلاش خواهند کرد تا توجه ما را به خود جلب کنند و سپس آن را از طریق هر مسیر ممکن کالایی کنند. آن شبکه‌های بزرگ و عمومی روز به روز پرخطرتر، آشفته‌تر و کمتر فریبنده می‌شوند.   دهه آینده اینترنت احتمالا فضا‌های دیجیتالی محصورتری را ایجاد می‌کند که به دنبال اصلاح آسیب‌های رسانه‌های اجتماعی بزرگ هستند. عصر آینده که می‌توان آن را "پسا پلتفرم" نامید شامل جوامع آنلاین کوچک‌تر است که از طریق متون گروهی، انجمن‌های Reddit، سرور‌های Discord و خبرنامه‌های ایمیل به یکدیگر متصل می‌شوند.   وایرال بودن ممکن است دیگر هدف نباشد، اما دست کم ممکن است حالتی کمتر استثمارگرانه از وضعیت آنلاین موجود ارائه دهد. به نوعی شبیه نسخه قبلی اینترنت خواهد بود که بر اساس یک اصل آزمایش شده و واقعی عمل می‌کند: دوستان قابل اعتمادتر از غریبه‌ها هستند.

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: اینترنت پلتفرم رسانه های اجتماعی جستجوی گوگل پلتفرم ها فیس بوک حساب ها وب سایت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۵۹۴۷۴۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

طرح تو طرح در رویداد طرحی نو، مسابقات معماری در ایران را به بوته‌ی نقد گذاشت

در رویداد طرحی نو که به همت پلتفرم «طرح تو طرح» برگزار شد، اهالی اکوسیستم معماری و صنعت ساختمان ایران ضمن آشنایی با تاریخچه و انواع مسابقات معماری در جهان و اکوسیستم دیجیتال آن، فرصت‌ها و چالش‌های مسابقات معماری را نقد و تحلیل کردند.

در این رویداد که توسط پلتفرم برگزاری مسابقات معماری طرح تو طرح، با هدف رونمایی از گزارش جامع وضعیت مسابقات معماری ایران و جهان و بررسی فرصت‌ها و چالش‌های مسابقات معماری و نقش فناوری و استارتاپ‌ها در آن در تاریخ ۵ اردیبهشت ۱۴۰۳ برگزار شد، کارشناس و متخصصان به بررسی موضوع مسابقات معماری و نقش آن در تحول دیجیتال صنعت پرداختند.

ارائه‌ی گزارش جامع مسابقات معماری در ایران و جهان

در ابتدای این رویداد رسول مدرس، ‌هم‌بنیانگذار و رییس هیات‌مدیره‌ی پلتفرم طرح‌توطرح، گزارشی از تاریخچه و انواع مسابقات معماری در جهان، نقش این مسابقات در پیشبرد صنعت ساخت‌وساز و تأثیر آن‌ها بر زندگی مدرن را تشریح کرد و سپس انواع این مسابقات را برشمرد.

وی در این زمینه گفت: «مسابقات معماری به روش‌های مختلفی در دنیا برگزار می‌شوند که برگزاری مسابقات برای پروژه‌های بخش خصوصی که برای پروژه‌های واقعی، و نه صرفا جوایز برگزار می‌شوند با رشد فناوری دیجیتال گسترده‌تر و برای همه در دسترس‌تر شده‌اند. به این واسطه، معماران به طیف وسیعی از کارفرمایان و پروژه‌های با نیاز معماری، دسترسی دارند و از طرفی سازندگان و کارفرمایان، می‌توانند به تناسب با هر پروژه‌، ایده‌ها و طرح‌های مختلف را بررسی و بر اساس نیاز خود کار را به طرح و معمار برگزیده واگذار کنند.»

وی در مورد سایر مزایای مسابقات گفت: «انتظار خروجی متناسب با جوایز تعیین‌شده، شناختن استعدادهای ناشناخته، ایجاد آرشیو و تاریخچه‌ی مسابقات و ایجاد دیتابیسی از کارهای ارسال شده، دسته‌بندی معماران شرکت‌کننده در مسابقات بر اساس تجربه، محل کار، تخصص و سوابق و در نهایت امکان تیم‌سازی و انجام پروژه‌های بزرگ از مزایای مهم پلتفرم‌های برگزاری مسابقات در دنیاست که طرح تو طرح در این زمینه در ایران سعی کرده است تمامی این مزایا را برای جامعه‌ی معماری ایران به ارمغان آورد.»

وی به عنوان مزیت ایجاد تاریخچه‌ی آثار در مسابقات به مسابقه‌ی طراحی پل طبیعت اشاره کرد و گفت: «حتی کسی نمی‌داند رتبه‌های دوم و سوم این مسابقه چه کسانی هستند و چه طرح‌هایی هستند و شاید حتی دیدن صدها آثار دیگری که به این مسابقه ارسال شده‌اند می‌توانست آموزش جذابی برای جامعه‌ی معمار جوان باشد. بنابراین در کنار شفافیت، داشتن تاریخچه‌ی مسابقات و ارزیابی روند برگزاری یک مسابقه و در پایان دیدن روندی از کارهای مسابقه‌ای یک معمار، یکی از مهم‌ترین مزیت پلتفرم‌های مسابقه چون طرح تو طرح هستند.»

رسول مدرس روند پیشرفت پلتفرم‌ها و مسابقات معماری در نتیجه‌ی رشد اینترنت را در ۳ نسل طبقه‌بندی کرد و افزود: «در نسل اول استفاده از ابزار دیجیتال و اینترنت از اوایل قرن ۲۱، تنها شاهد ارسال دیجیتالی آثار به مسابقه بودیم. اما در نسل دوم، امکان به نمایش درآمدن آنلاین آثار ارسالی و روند داوری نیز به آن افزوده شد. اما تحول اصلی در حوزه‌ی تحول دیجیتال در نسل سوم و در سال‌های اخیر و با ظهور استارتاپ‌های جهانی شکل گرفته که در این نسل شاهد مدل‌های درآمدی جدید در کنار فیچرها و امکانات متعدد هستیم. تضمین مالی از کارفرما برای مسابقه و شکل‌دهی به روندهای شفاف برای پرداخت، ایجاد ارتباط دوجانبه و شاید چندجانبه بین معمار و کارفرما و حتی امکان تیم‌سازی به صورت دیجیتال از بین افراد ساکن در شهرهای مختلف و تماما به صورت آنلاین، جمع‌آوری و انتشار دیتابیس و سابقه‌ی افراد از معمار گرفته تا کارفرما و در نهایت استفاده از ابزارهای هوش مصنوعی، از مهم‌ترین شاخصه‌های نسل جدید پلتفرم‌های معماری هستند. این تحولات هرچه بیشتر، به کمک جامعه‌ی معمار و سازنده آمده تا فناوری و استارتاپ، نوید آینده‌ای جذاب را برای صنعت ساختمان و معماری دهد.»

وی همچنین به ذکر مقایسه‌ای از استارتاپ‌های نسل سوم در دنیا و موردکاوی دو استارتاپ گوپیلار (GoPillar) و آرک بازار (ArcBazar) که در کشورهای پیشرفته فعالند پرداخت و در مورد سرمایه‌گذاری‌های انجام شده بر روی آنها از سوی شرکت‌های سرمایه‌گذاری مطالبی ارائه داد.

رسول مدرس، در ادامه با ذکر اینکه از ۱۵۰ هزار جواز ساختمانی صادر شده در سال گذشته در ایران، طبق برآوردها، کمتر از ۵ درصد از پروژه‌ها از حضور یک معمار با شاخصه‌های معماری واقعی بهره برده‌اند خاطرنشان کرد: «باعث تاسف است که ۹۵ درصد از ساختمان‌های ساخته شده در کشور، هیچ‌گونه ایده‌ی معماری خاصی در خود ندارند و این شهرها و زندگی ما را بی‌روح و حتی ناامیدکننده کرده است. در این بین، برگزاری مسابقات معماری توسط پلتفرم‌های آنلاین همچون طرح تو طرح، فرصتی برای دموکراتیزه کردن دسترسی همه‌ی سازندگان به معماران و توسعه‌ی هنر معماری است که می‌تواند زندگی ما را تحت تاثیر مثبت خود قرار دهد.»

ارائه‌ی گزارشی از پلتفرم طرح تو طرح

در ادامه پریسا حسن‌ولی، هم‌بنیانگذار و مدیرعامل طرح‌توطرح تاریخچه‌ای از فعالیت‌های این پلتفرم ارائه کرد و گفت: «از سال ۱۳۹۶ با هدف ایجاد یک پلتفرم نوآورانه و تخصصی برای مسابقات معماری آغاز به کار کردیم. با شروع فعالیت‌های رسمی در سال ۱۳۹۷ و راه‌اندازی زیرساخت‌های اولیه، این پلتفرم توانست با ارائه‌ی فراخوان‌های آنلاین، معماران جوان و با استعداد را به چالش‌های واقعی در عرصه‌ی معماری دعوت کند. تا کنون، بیش از ۱۲۰ مسابقه و فراخوان برگزار شده و نزدیک به ۱۱ هزار معمار در سراسر ایران در این پلتفرم فعالیت می‌کنند و در مجموع تا پایان سال ۱۴۰۲، بیش از ۱۳ میلیارد تومان جایزه به برندگان پرداخت شده که با معادل‌سازی این مبلغ با ارزش پولی روز، این مبلغ به بیش از ۲۵ میلیارد تومان می‌رسد.»

وی در ادامه با ذکر آماری از فعالیت‌های طرح تو طرح گفت: «ارزش مالی پروژه‌های به مسابقه گذاشته شده در طرح تو طرح نزدیک به ۴۰ هزار میلیارد تومان و ارزش مالی پروژه‌هایی که در مسابقات طرح‌توطرح برنده و اجرا شده‌اند بیش از ۱۰ هزار میلیارد تومان بوده است که این نشان از اعتماد کارفرمایان به ما و مسابقات و اثرگذاری این پلتفرم در صنعت ساختمان دارد و نتیجه‌ی مستقیم آن، افزایش کیفیت، کارایی و زیبایی پروژه‌های مهم ساختمانی کشور است. همچنین برگزاری بیش از ۱۲۰ مسابقه و فراخوان معماری از پروژه‌های مهم ساختمانی با بیش از ۲۰۵ برنده، شکل‌دهی به نزدیک به ۴۰۰ تیم معماری در پلتفرم، جذب بیش از ۵۵۰ سازنده و گروه ساختمانی، و مهم‌تر از همه، میانگین جوایز ۵۱۰۰ دلاری در سال ۱۴۰۱ که بیش از میانگین جهانی است، دستاوردهای مهم این پلتفرم به شمار می‌روند و باعث شده‌اند که بتوان طرح تو طرح را یک پلتفرم موفق حتی در مقایسه با پلتفرم‌های مشابه جهانی دانست.»

وی از امکانات مهم طرح تو طرح، ایجاد دیتابیسی از دانش جمعی در صنعت معماری ایران نام برد که تا پیش از آن وجود نداشت. وی در این زمینه گفت: «در دیتابیس طرح تو طرح، امروز بیش از ۷۸ هزار فایل آپلود شده است که اکثر این فایل‌ها به جز قسمت‌های محرمانه، در معرض دید و نقد و نظر و ارزیابی کارشناسان قرار گرفته است. حتی بسیار پیش آمده که کارفرمایان با استفاده از راه‌های تماس در پروفایل معماران یا تیم‌های معماری، مستقیما و بدون دخالت طرح تو طرح، با آنها ارتباط برقرار کرده‌اند و این مساله برای برندینگ و شناخته شدن این معماران بسیار حائز اهمیت است. از طرفی در جایی که هیچ راه دسترسی و دیتابیسی برای شناخت کارهای اجرا شده یا طرح‌های معماران به صورت مجتمع وجود ندارد، طرح تو طرح، مهم‌ترین ابزار کارفرمایان و سازندگان در این زمینه بوده است.»

حسن‌ولی در پایان صحبت‌های خود به جذب سرمایه‌ی ۱۰ میلیارد تومانی از گروه ساختمانی تنیاکو اشاره کرد و اظهار امیدواری کرد این جذب سرمایه بتواند، تحول دیجیتالی ایجاد شده در این صنعت توسط طرح تو طرح را تسریع کرده و باعث توسعه‌ی بیشتر خدمات به کارفرمایان و معماران شود.

داستان سه معمار برنده‌ی مسابقات معماری

در بخش بعدی این رویداد، سه معمار جوان، از داستان و روایت خود در شرکت در مسابقات معماری و اثر آن بر روند شغلی و موفقیت‌های حرفه‌ای خود گفتند.

سارا راثی، آنا اخلاقی و بابک مظاهریون سه معماری هستند که به نمایندگی از تیم‌های خود در این رویداد به روی استیج رفتند و پاسخگوی سیاوش صفاریان‌پور، مجری این رویداد در مورد اثرات و چالش‌های مسابقات معماری بر پیشرفت حرفه‌ای خود بودند.

پنل پرچالش و جذاب رویداد طرحی نو: آیا شرکت در مسابقات معماری مفید است یا مضر؟

در ادامه‌ی این رویداد، حضار متشکل از متخصصین حوزه‌ی ساختمان و معماری شاهد یک پنل تخصصی، با عنوان‌ «چالش‌ها و فرصت‌های مسابقات معماری» بودند. اعضای این پنل مهندس علی کرمانیان (آرشیتکت و نویسنده‌ی متخصص حوزه‌ی معماری)، دکتر محمدحسین محمودی (کارفرما و دکترای مدیریت ساخت)، دکتر کوروش فتحی (آرشیتکت و منتور مسابقات معماری) و مهندس رضا غیابی (کارشناس نوآوری و تحول دیجیتال) بودند که با اجرای سیاوش صفاریان‌پور برگزار شد.

در این پنل موافقین و منتقدین این نوع مسابقات اقدام به دفاع از نظرات خود در این زمینه کردند که گفتگو با دفاع کارشناسی و سرسختانه‌ی پنلیست‌ها به درازا کشید.

مهندس علی کرمانیان، در این پنل با طرح موضوع جوایز کم برای مسابقات آن را ناقض هنر و شان بسیاری از معماران دانست و استفاده از ابزار مسابقات را روشی برای کم کردن هزینه‌ی طراحی در سازمان‌ها و شرکت‌های کارفرما دانست. وی افزود: «جایگاه و شان هنر آن نیست که آن را به مسابقه بگذاریم و برای خرید طرح ارزان، به امید کسب جوایزی ناچیز، معماران را در مسابقه‌ای بی‌هدف وارد کنیم. شان و جایگاه معماری در ایران که به خودی خود پایین است و این نگاه ابزارگرایانه به معماری و مسابقات باعث می‌شود بیش از پیش این جایگاه افت کند».

دکتر کوروش فتحی، در دفاع از مسابقات معماری، مسابقات را در همه‌ی جای دنیا و از جمله ایران، یکی از مهم‌ترین راهکارهای شناخته شدن معماران جوانی دانست که در روند عادی شغلی باید نه تنها سال‌ها با پایین‌ترین حقوق در دفاتر معماری قدیمی کار کنند بلکه فرصت شناخته شدن و شناختن بازار را هم ندارند. وی همچنین مسابقات را یک راه بهینه برای رشد معماری در ایران دانست که درصد بسیار کمی از پروژه‌ها و کارفرماها از امکان حضور معمار در پروژه‌ها بهره‌مندند.

دکتر محمدحسین محمودی، به عنوان یک کارفرما که از مسابقات معماری برای انتخاب طرح چند در پروژه‌ی خود بهره برده بود نیز به دفاع از مسابقات به عنوان ابزاری برای آشنایی با طرح‌های متفاوت نام برد.

وی با ذکر چند مثال، از امکان اکتشاف ایده‌های جدید و متفاوت و حتی جسورانه به عنوان یکی از مهم‌ترین مزایای مسابقات نام برد که در روش‌های سنتی‌تر، باعث می‌شد به چند طرح معدود و حتی گران که ممکن است برای پروژه و سلیقه‌ی کارفرما هم مناسب نباشد اکتفا کرد. وی تسریع در آشنایی با معماران جدید و امکان حضور منتورها و مشاوران پلتفرم طرح تو طرح را یکی از راه‌های جذب اطمینان و اعتماد برای کارفرمایان برشمرد تا بهترین نتیجه را از مسابقات اخذ کنند.

مهندس رضا غیابی که از متخصصین حوزه‌ی فناوری و اکوسیستم دیجیتال ایران نیز به شمار می‌رود، تمرکززدایی و Decentralization را مزیت اصلی فناوری نوین و استارتاپ‌ها در دنیا برشمرد و با قیاسی با حوزه‌ی دیگر از صنایع قدیمی که استارتاپ‌ها با حضور خود آن را ابتدا مختل و سپس متحول کردند، موج آینده‌ی این تحول را در صنایعی دانست که شاید تا همین اواخر کمترین اثر را حضور فناوری دیجیتال در خود داشتند. به عنوان مثال، او دنیای هنر و معماری را از این دسته صنایع دانست که با حضور فناوری دیجیتال در آن، به شدت متکثرتر و فراگیرتر شده و نه تنها امکان دیده شدن هنرمندان را در سطح وسیعی افزایش داده، بلکه دسترسی مردم عادی به هنر را نیز متحول کرده است. از دید رضا غیابی، دنیای معماری نیز در نتیجه‌ی این تحول دیجیتال و حضور استارتاپ‌ها متحول خواهد شد.

پس از نقد و بحث‌های متفاوت، به پیشنهاد مجری برنامه قرار شد این پنل و نظرات چالش‌برانگیز مطرح شده در آن در یک رویداد دیگر نیز ادامه داد.

این پنل و نظرات کارشناسانه‌ی مطرح‌شده در آن مورد استقبال و توجه ویژه‌ی حضار و کارشناسان قرار گرفت.

اتفاقات جانبی در رویداد طرحی نو

در حاشیه‌ی این رویداد، نمایشگاهی از آثار معماران و تیم‌های معماری برنده در مسابقات طرح تو طرح به نمایش درآمد.

یک کنفرانس خبری نیز پس از آن با حضور اهالی رسانه از حوزه‌های مختلف برگزار شد و خبر جذب سرمایه‌ی پلتفرم طرح تو طرح و اهداف آن تشریح و بررسی گردید.

این رویداد در ساعت ۱۸ روز ۵ اردیبهشت ۱۴۰۳ در خانه کارمان به کار خود پایان داد.